Kijken of vergelijken
Wij wonen vlak bij het park. Vaak gingen we, toen de kinderen nog klein waren, daar de eendjes voeren. ‘s Winters zag ik dan die eendjes over de bevroren vijver lopen en dacht ik; och zielig, zo koud aan die pootjes.. maar dat is natuurlijk onzin. Voor míj is het te koud als ik op blote voeten over het ijs ga lopen ja. Ik heb nml. geen high tec ingebouwde warmtewisselaar. Zij hebben altijd koude pootjes want dat is zo door de natuur geregeld. Het is juist levensreddend voor ze. Ik vergeleek mezelf dus eigenlijk met... een eend. Nu kwaak ik er volgens mijn vriend wel de hele dag op los, maar ik hou niet zo van brood.
Vergelijken is trouwens iets wat we allemaal doen. Vooral een ander met onszelf. Sinds ik in de horeca werk kom ik zoveel verschillende mensen tegen dat het onmogelijk is om mezelf met al die mensen te vergelijken. Want als ík bijvoorbeeld ergens een zalmwrap bestel, bedoel ik dus een wrap gevuld met zalm. Dûh. Nou, ik heb al menig bestelling opgenomen die heel anders uitgelegd werd. Zoals daar was een mevrouw die een salade geitenkaas bestelde, “zonder geitenkaas alstublief”, of; 2 kroketten op bruin brood maar dan met frietjes ipv brood en maar 1 kroket. Huh? Of wat dacht je van een theecappucino? Als 1 drankje!? En het bestaat nog ook want hij staat gewoon op de menukaart. (Vast in het leven geroepen voor de eeuwige twijfelaars).
Als je met een bomvol, loodzwaar dienblad en rood aangelopen hoofd voorbij loopt is er altijd wel een gast die roept; “2 koffie!” "..Eh, wat zegt u? Ik kom zó bij U meneer!" Mensen spreken je zelfs aan terwijl je een bestelling aan een ander tafeltje aan het opnemen bent. Ik denk dan; Je ziet toch dat…<zucht>.. Maar nee, ik ben ermee opgehouden. Je denkt dat iedereen de dingen net zo waarneemt als jij maar dat is dus niet zo. We kijken naar de wereld vanuit ons eigen perspectief en de meeste mensen bedoelen het niet eens verkeerd. Zo verbaasd het mij ook steeds dat best veel mensen één gerecht bestellen voor hun tweeën. “Graag één carpaccio. Mag daar dan een extra bordje bij?”… Ik zou dat nou nooit doen. Als een van de 2 nog geen trek heeft dan wachten we nog even met lunchen, toch? Maar het gaat niet om jezelf, het gaat om de ander. Wat voor jou de waarheid is of heel gewoon, kan voor iemand anders totale onzin zijn. (Waarom moeten we persé ieder een gerecht nemen als we eigenlijk niet echt veel trek hebben maar wel ff zin in iets lekkers? En hebben we niet allemaal als kind al geleerd om te delen?)
Enfin, ik probeer me dus niet meer te ergeren aan andere mensen maar me juist te verwonderen. Want wat heb je er ook aan?? Wil je de ander verbeteren? Eigenlijk wel. Eigenlijk wil je zeggen; wat jij doet is verkeerd want ik doe het anders en alleen dát is de juiste manier. Maar je kunt het ook omdraaien. Dat de ander zo over jou denkt. Dus, het heeft allemaal geen zin. Het kost alleen maar energie. En die energie, die kan ik véél beter gebruiken voor de dingen die voor mij belangrijk zijn. Zoals met een vriendin afspreken op een gezellig terrasje bijvoorbeeld. Ons eerst verlekkeren aan de gerechten van de menukaart. En dan de serveerster in alle rust elk onze eigen bestelling doorgeven.