Nature Quest

 

Als je mij vorig jaar had gevraagd; is het iets voor jou om in januari in je bikini 2 minuten buiten in een ijsbad te gaan zitten, dan had ik net als jij nu waarschijnlijk keihard geroepen; "Wát, neeeej da's niks voor mij! Ik heb een hekel aan koud water." Of, Zou jij een tientje willen geven aan een willekeurig iemand op straat waarvan je de kop wel aanstaat? "Whoehaaa, nee natuurlijk niet! Hij zal wel denken. Ik koop trouwens liever een flesje rosé voor mezelf." Of, wat dacht je er van om eens met een ademhalingscoach aan de slag te gaan? "Pwfft, ik ben niet gek."..

 

En toch heb ik dit alles allemaal wél gedaan. En nog veel meer! Zo heb ik vorige week mijn eerste Nature Quest meegemaakt. 8 uur lang in het bos zitten in een cirkel van 2 meter zonder eten, telefoon, boek, pen of papier. Alleen met jezelf, om te ervaren; wie ben jij nog als er h-e-l-e-m-a-a-l niks meer is!? -Nou ja, behalve een rol wc papier dan. Want je kunt alle invloeden en afleidingen wel thuis laten of uit zetten, sommige processen gaan gewoon door-.

Met twee mede-questers -ook gewone nuchtere dames- trokken we het bos in. Best spannend allemaal, want wat staat ons te wachten? De aannames als, ik ga me vast doodvervelen, ik word natuurlijk lastig gevallen door een loslopende hond, iemand ziet ons straks zitten en denkt 'arme stakkers, weer van die gelukszoekers in geitenwollen sokken' en, ik moet natuurlijk 10 x plassen hoe ga ik dát doen, waren niet van de lucht. 

 

We vonden een mooi plekje en bleven bij elkaar in de buurt maar uit elkaars gezichtsveld. Het grappige was dat ik mezelf erop betrapte dat ik 'mijn plekje' meteen eigen ging maken. Kleedje mooi wegleggen, kussen erop, schoenen uit, nog 1 appje naar het thuisfront, telefoon op vliegtuigstand, wekkertje zetten en klaar. Het was prachtig weer en ik lag lekker te relaxen als was het een dagje strand. De aannames die ik in eerste instantie had waren op 1 na compleet verdwenen, want ik hoopte nog zó dat ik niet naar de wc moest maar ik was goed en wel gesetteld of ik moest al, én heel nodig! 'Zal ik het proberen op te houden' dacht ik bij mezelf, maar ja, dan gaat de dag héél lang duren. Net als 's nachts. Je wilt niet je bed uit maar als je blijft liggen slaap je toch niet meer.

Dus gewapend met een stuk wc-papier en een flesje water om eventueel het een en ander schoon te spoelen -ik zag mezelf al helemaal stuntelen- zocht ik een grote boom op. Het ging vanzelf. Geen geknoei, wat een opluchting! Had ik daar nou zo tegenop gezien? Ik lachte om mezelf. T'is maar goed dat niemand me nu kan zien. 

 

Maar wat doe je dan de rest van de dag? Nou, slapen bijvoorbeeld. Ik slaap nog wel achterop de fiets, laat staan in de buitenlucht met de frisse geur van bomen op een heerlijk kleedje. Bovendien was het weer fantastisch. Als ik wakker was kwamen er allemaal leuke ideeën in me op. Als een visualisatie. Dat kwam als vanzelf. Verder krioelde het van de beestjes. Wat ik allemaal niet voorbij heb zien kruipen en vliegen! Ik voelde me soms net David Attenborough in een natuurdocumentaire. Terwijl ik dat allemaal zo gade sloeg dacht ik; waar zijn wij mensen nou toch eigenlijk allemaal mee bezig. Druk doen over en met van alles. En waarom? T'is toch gek. 

 

Ongelooflijk hoe snel zo'n dag gaat. Zo liepen we het bos in en zo weer uit. Het was leuk om te horen hoe anderen uit de groep het hadden ervaren. Dat verschilde nogal. De een had het na een uur al in zijn rug, de ander begon heel relaxed maar kreeg ineens een enorme onrust en hield het niet vol en weer een ander was de hele dag één-met-de-natuur. We opperden nog stellig om vaker met elkaar op deze manier af te spreken. Maar t'is net als op vakantie. Als ik daar elke dag heerlijk in het zwembad lig neem ik me altijd voor om thuis meteen een zwemabonnement te nemen. Dan ga ik 3 x per week baantjes trekken. Not.

 

Hoe het voor mij was? Ik heb geen moment de neiging gehad om mijn telefoon te pakken. (Wonderen bestaan!). Honger had ik ook niet echt. Het was een dag zonder tijd. Een dag waarop ik alleen maar hoefde te 'Zijn'. (Dus toch, waar zijn m'n geitenwollen sokken!?) Maar wat ik tot nu toe het meest ingezien heb is om eens "ja" te zeggen tegen dingen waar je normaal gesproken meteen 'nee' tegen zou zeggen. Bij alles wat ik het laatste half jaar tegengekomen ben was mijn eerste reactie vaak ook; Nee toch!? Hoezo? Hoe dan? Maar het is best bevrijdend om daar eens geen gehoor aan te geven. Wat nou nee? Ja! Ik doe het. Wat heb ik te verliezen? Het kan niet tegenvallen, hooguit anders lopen dan verwacht, en dat hoeft niet altijd negatief te zijn. Ook dat is me wel duidelijk geworden. Het is heus niet zo dat je daarna altijd datgene moet blijven doen, maar een keer ergens in meegaan, erop vertrouwen en kijken wat het met je doet is heel verhelderend. Zo kom je er achter dat iets toch best wél wat voor je is of dat je gewoon gelijk had. (Nee, dit doe ik nóóóóit meer!!) Je denkt vaak dat het niks voor je is of dat je het niet kunt of dat je het op een bepaalde manier zult ervaren. Terwijl dat niet zelden heel anders uitpakt. Ik vind het in elk geval een verrijking.

 

Nog (maar) een half jaar te gaan met 365 dagen succesvol. Ik ben zo benieuwd wat we allemaal nog gaan ontdekken. Ik heb er in elk geval zin an! En ja, ik doe mee, Natuurlijk!