Makkie
Ik weet nog goed dat mijn opa mij opbelde en vertelde dat hij, terwijl hij op de bank bleef zitten tóch de tv op een andere zender kon zetten! Dat was zeg maar in de jaren stillekes. Ik kon me daar niks bij voorstellen. Normaal moest je opstaan uit je luie stoel, naar de tv lopen, een dikke knop indrukken en ,klik, dan stond de tv op NL2. ‘My God’ hoor ik de jongelui zuchten. ‘Niet te dóén! Wat vermoeiuuund!’ Ja joh wat wij toen allemaal nog moesten dóen!
Wij moesten nog gewoon een heel nummer draaien als we iemand wilden bellen. -kuch- En dat kon alleen maar thuis ook nog. Niet ff onderweg of zo. Nee, de telefoon zat thuis vast aan een kabel in de muur. (Dat we überhaupt nog belden toen!) En toen we met vriendinnen een weekje naar Renesse gingen – Albufissa, lag voor ons nog ergens aan de andere kant van de wereld- maakten we de vetste foto’s. Maar weet je, die konden we pas een week na thuiskomst bekijken.
Want eerst brachten we het f-o-t-o-r-o-l-l-e-t-j-e naar de Hema. Daar kon je de foto’s laten ontwikkelen. En als je ze dan ophaalde en het mapje opendeed had je grote kans dat er allemaal wazige foto’s in zaten. Of een waar je vriendin maar half op stond of foto’s die overbelicht waren. Nou ja, het waren in elk geval maar maximaal 36 mislukte foto’s, want meer kon je toch niet maken met 1 rolletje. En dan moest je nog bij iedereen langs om je foto’s, als er wel een paar gelukt waren, te laten zien. Er was geen andere manier. Gewoon met een mapje in de hand op de koffie en vertellen wat je allemaal gedaan had. (Nou ja, niet alles vertellen natuurlijk.)
Zo zijn er nog ik-weet-niet-hoeveel dingen op te noemen die de laatste jaren in rap tempo zijn veranderd. Vaak toch wel leuke dingen die het leven ook makkelijker maken. We kunnen gewoonweg niet meer zonder internet, smartphone of chocola caramel/zeezout! (Wie eet er nog gewoon melk of puur?) Maar er is één ontwikkeling die ik niet kan begrijpen. De e-bike! Die dingen zijn zo populair dat ze allang niet meer alleen voor bejaarden zijn. Pizzakoeriers, schooljeugd, de nét 50-er. Iedereen zoeft je op een met digitale interface, hydraulische schijfremmen en 983 wattuur accu voorbij. Hij kan 45 kilometer per uur! Mensen die niks mankeren en op een normale fiets –maar wat is normaal tegenwoordig- ook nog gewoon uit de voeten kunnen hebben zo’n ding. Enig verschil; het kost minder moeite. En dát begrijp ik nou net niet. Waarom zou ik, als ik om een boodschap moet met 45 km per uur naar de Jumbo willen? Omdat het zo lekker gaat? Dan kun je net zo goed je boodschappen thuis laten bezorgen. Kun je op de bank blijven liggen da’s nóg lekkerder.
Ik hoor je nu zeggen; “Ja maar die rot wind hier in Nederland. Het waait goddomme áltijd!” Maar wat is er mis met een beetje tegenwind in je leven? Daar word je alleen maar sterker van. Zeker de jeugd van tegenwoordig. Die worden toch al met zijde handschoentjes aangepakt en de hemel in geprezen. -respect voor alle juffen en meesters van Nederland- De overgang naar de middelbare school is best een dingetje, dat geef ik grif toe. Bakfietsouders tillen daarom hun kroost meteen over op een e-bike.
En ze worden ook nog eens steeds intelligenter. Die fietsen dan hè. Ze passen zich aan aan je rijgedrag, analyseren je rijgedrag, weten waar ze zijn én waar ze naartoe moeten en gaan automatisch op slot. Niet te geloven. We hoeven straks niet meer te trappen of te denken! Maar het heeft volgens mij ook wel een beetje met deze tijd te maken. Alles is tegenwoordig te verwezenlijken. En als dat eens niet zo is doen we er wat aan. Ik bedoel, je kunt een pizza Margharita bestellen als je daar zin in hebt maar een windstil dagje net als jij erop uit moet is wat lastiger, dus lossen we dat anders op. Toch is het ook krom. Die fietsen zijn nml. peperduur. Op de een of andere manier boeit dat niemand. Maar cola en bananen halen we wel bij de Lidl want we gaan niet teveel betalen!
Kijk, ik snap best dat als je het een en ander mankeert en je met wat trapondersteuning langer actief en in beweging kunt blijven de e-bike een hele uitkomst is. Maar ik pleit er wel voor om zo lang het kan jezelf uit te dagen en zoveel mogelijk op eigen kracht te blijven doen. En dat geldt voor alles in het leven. Je eigen geld verdienen, je eigen kinderen groot brengen en je eigen kracht gebruiken om je voort te bewegen. Dan geniet je nóg meer van een avondje bankhangen, Netflixen en chocola caramel-zeezout eten...